https://youtu.be/7cxPrXdt1Co
Ram Jagannath Joshi (also known as Ram Joshi) (1762-1812) was a
Ms. Anuradha Kuber
Anuradha is a well-known vocalist of the Bhendi Bazar Gharana.
She has been trained for 15 years by the veteran musician Guru
Pt. T.D. Janorikar, the foremost exponent of the Gharana. During
the training period she learnt all the facets of the gayaki from her
guru. She is endowed with a rich and mellifluous voice which
makes her adept at singing both light and classical music with
equal ease. Her sweet, seasoned and pliable voice with easy
reach in all the three Saptaks makes her disciplined exposition
of the Raags full of aesthetic and emotive content. She is an
‘A Grade ’ artist of A.I.R for Classical Vocal music. And a top
grade artist for light music.
Anuradha is a well-known vocalist of the Bhendi Bazar Gharana.
She has been trained for 15 years by the veteran musician Guru
Pt. T.D. Janorikar, the foremost exponent of the Gharana. During
the training period she learnt all the facets of the gayaki from her
guru. She is endowed with a rich and mellifluous voice which
makes her adept at singing both light and classical music with
equal ease. Her sweet, seasoned and pliable voice with easy
reach in all the three Saptaks makes her disciplined exposition
of the Raags full of aesthetic and emotive content. She is an
‘A Grade ’ artist of A.I.R for Classical Vocal music. And a top
grade artist for light music.
श्रीरंग गोपिकोत्संग धरुनि करि रंग हरी हा बाई ।
कुंजांत मातला वसंत सांगुं मी काई ॥ध्रु०॥
तो कंजरसाचा पुंज बांधिला गुंज तशामधिं मुरली ।
अति मंजुळ हरिनें वदनसरोजीं धरली ।
थयिं थयिं नूपुरें वाजती चरणीं झणतकृति भरली ।
त्या रसिकव्रजांतिल सुंदर तितुकी सरली ।
अति मंद शितल सुगंध जाति निष्पंद मरुत्कृति भरली ।
ती शोभा नच वर्णवे रमा अवतरली ।
रंगांत गोपिच्या पडल्या, किती उड्या ।
किती रासमंडळी जडल्या, होत्या सड्या ।
किति श्रीहरिच्या तोंडी देति विड्या ।
या सार सुखां नाहिं पार काय संसार हरीच्या पायीं ।
या चित्तवृत्तिला दुजें सुचेना कांहीं ॥ श्रीरंग ॥१॥
तूं जरी रुसुनियां घरी मंचकावरी बैसलिस भामा ।
तरि काय हरीला उण्या सुरसिका रामा ।
हा भाग तुझा तरी लाग नको धरुं राग रिझवि गुणधामा ।
जी रसिक नव्हे ती स्त्री न म्हणावी पामा ।
किति मुली मिळाल्या हुलीस त्याच्या कुळीं किं कुशला वामा ।
श्रीमाधवसंगें गडे पुरविती कामा ।
किति गुलाल केशरीरंगें, भिजविल्या ।
किति मानवती मदभंगें, निजविल्या ।
किति देउन रतिसुख संगें, रिझविल्या ।
हा हाट हरीचा थाट गोपिला वाट सुचेना कांहीं ।
या मुखें वदूं किति पिचकार्यांची घाई ॥ श्रीरंग ॥२॥
मधुकरी पंकजावरी तशा एकसरी धावल्या रमणी ।
गेलि उमा रमा सखु साळू मैना चिमणी ।
चल ऊठ जाऊं रंग लूट पडूं नये तूट हरीच्या चरणीं ।
यापरि मग समजुन गेल्या दोघी गडणी ।
त्यापाशि मिळाल्या रसीं उतरल्या मुशी नंदजाचरणीं ।
हा स्त्रीजन परि भगवंत कॄपानिधी करणी ।
ही वसंतमाधव होरी, कोणि शिका ।
जरि गातां हरिची थोरी, भवभी कां ।
जर वर्णन करितां चोरी, करुं नका ।
हें पर्व पावलें सर्व नको धरुं गर्व तरी कविराया ।
धनवान कोणाचे बाप कोणाची माया ॥३॥
कुंजांत मातला वसंत सांगुं मी काई ॥ध्रु०॥
तो कंजरसाचा पुंज बांधिला गुंज तशामधिं मुरली ।
अति मंजुळ हरिनें वदनसरोजीं धरली ।
थयिं थयिं नूपुरें वाजती चरणीं झणतकृति भरली ।
त्या रसिकव्रजांतिल सुंदर तितुकी सरली ।
अति मंद शितल सुगंध जाति निष्पंद मरुत्कृति भरली ।
ती शोभा नच वर्णवे रमा अवतरली ।
रंगांत गोपिच्या पडल्या, किती उड्या ।
किती रासमंडळी जडल्या, होत्या सड्या ।
किति श्रीहरिच्या तोंडी देति विड्या ।
या सार सुखां नाहिं पार काय संसार हरीच्या पायीं ।
या चित्तवृत्तिला दुजें सुचेना कांहीं ॥ श्रीरंग ॥१॥
तूं जरी रुसुनियां घरी मंचकावरी बैसलिस भामा ।
तरि काय हरीला उण्या सुरसिका रामा ।
हा भाग तुझा तरी लाग नको धरुं राग रिझवि गुणधामा ।
जी रसिक नव्हे ती स्त्री न म्हणावी पामा ।
किति मुली मिळाल्या हुलीस त्याच्या कुळीं किं कुशला वामा ।
श्रीमाधवसंगें गडे पुरविती कामा ।
किति गुलाल केशरीरंगें, भिजविल्या ।
किति मानवती मदभंगें, निजविल्या ।
किति देउन रतिसुख संगें, रिझविल्या ।
हा हाट हरीचा थाट गोपिला वाट सुचेना कांहीं ।
या मुखें वदूं किति पिचकार्यांची घाई ॥ श्रीरंग ॥२॥
मधुकरी पंकजावरी तशा एकसरी धावल्या रमणी ।
गेलि उमा रमा सखु साळू मैना चिमणी ।
चल ऊठ जाऊं रंग लूट पडूं नये तूट हरीच्या चरणीं ।
यापरि मग समजुन गेल्या दोघी गडणी ।
त्यापाशि मिळाल्या रसीं उतरल्या मुशी नंदजाचरणीं ।
हा स्त्रीजन परि भगवंत कॄपानिधी करणी ।
ही वसंतमाधव होरी, कोणि शिका ।
जरि गातां हरिची थोरी, भवभी कां ।
जर वर्णन करितां चोरी, करुं नका ।
हें पर्व पावलें सर्व नको धरुं गर्व तरी कविराया ।
धनवान कोणाचे बाप कोणाची माया ॥३॥
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें